vol liefde
Mijn kerstverhaal wat ik vertelde op de Verhalenavond van
15 november toen in heel Friesland verhalen werden verteld en ook bij
Friesgoed. Ik vertelde mijn verhaal naar aanleiding van een gedicht met als titel
‘het water zal de stenen breken’.
Welkom in mijn
gedachten
Zal het jouw gedachten
gaan vervormen
Als je mijn woorden
hoort
Zullen mijn woorden
als het water ooit de stenen gaan breken………………
Ik neem jullie mee
en stel jullie vragen.
Mijn gedachten zijn
soms zo razend dat ze het verkeer buiten overstemmen.
Hoorde je mijn gedachten of alleen het geluid van de auto’s
Of is het wat je
wilt horen.
Ben je bang dat
mijn gedachten die van jou gaan overstemmen
Of hoor je nu
alleen maar je eigen gedachten, waarom zit ik hier waarom ben ik hier in
godsnaam naar toe gegaan.
Ja waarom????
Je hoeft geen antwoord
te geven hoor.
Als jong meisje verstopte ik mij in de hole boom.
Achter in onze tuin.
Een veilige plek van waaruit ik de wereld bekeek.
Ik begreep de wereld niet. Begreep niet waarom de mensen
deden wat ze deden.
Ik wilde het erg graag begrijpen.
Keek naar de gezichten die vaak wat anders zeiden dan de
woorden die ze spraken.
Ik raakte in verwarring.
Sloot me op.
Wilde weten of ik echt kon verdwijnen.
Op een zomeravond na het eten verstopte ik mij weer in de
boom en ging wachten, ik was vier jaar.
Doezelde af en toe wat weg, en in de verte hoorde ik mijn
naam.
‘janou binnen komen’.
Door het hebben van
een naam besta je. Of niet.
Neem nou God die
heeft een naam maar bestaat niet. Want je kunt niet geloven in iets wat
bestaat.
Ze riepen harder en harder en ik deed net of ik niet
bestond.
Ze miste me en doordat ze me misten moest ik een zekere
betekenis hebben.
Of niet, kun je ook iets missen zonder dat het betekenis
heeft?????
Ze bleven maar roepen ik zette mijn gedachten harder en
harder, het overstemde alles.
Ik kon zijn wat ik wou zijn , ik kon praten met dieren,
sprak met de slak die over de boom kroop.
Ik grinnikte, zat in mijn boom, had allemaal verhalen en
sprak met de slak. Het geroep van mijn naam veranderende in geroezemoes.
En het werd stil.
Gaat missen zo snel over.
Dus als iemand dood gaat hoor je eerst het nog heel hard
dat gemis en dan wordt het geroezemoes op de achtergrond.
Ik viel in slaap en droomde. Het was heel donker, het was
stil en het was koud. Mijn kleren voelde klam en ineens was dit experiment niet
zo leuk meer. Ik zag geen slak maar voelde bulten van andere dieren die zich
gevoed hadden met mijn bloed.
Mooi eigenlijk dat ik anderen kan voeden zonder dat ik
daar ernstig onder leidt.
Het zitten in de boom. Tekende mijn bestaan.
Het zitten in de boom als vierjarig meisje maakte dat ik
bleef onderzoeken. Dat ik probeerde de wereld te begrijpen maar dat de wereld
groot is. Dat ik nog steeds op zoek ben naar de verte.
Als vierjarig meisje begon ik met tekenen zoals bijna elk
kind. Ik tekende een kopvoeter.
Eerst met alleen een kop met armen en benen, wat later kreeg
mijn poppetje armen en benen vingers en
tenen en uiteindelijk krijgt ook een
lichaam.
Ziedaar de
evolutietheorie volgens kleuters.
We kunnen zoveel halen uit tekeningen, ik hou ervan naar
kunst te kijken en te bedenken wat de maker er mee wil zeggen. Kunst is stiekem
kruipen in het beeld van een ander.
Maar ik probeerde ook te tekenen wat ik wist, dat slakken
konden praten. Ik tekende niet alleen de waargenomen werkelijkheid maar ook
datgene wat ik dacht te weten of te denken.
En dat mijn gedachten mijn geest me soms ook voor de gek
houdt, kijk naar deze woorden.
Ik teken mijn
bestaan lijn voor lijn
Maar hoe meer ik tekende hoe verder ik af kwam te staan
van de werkelijkheid, verloor mezelf in beelden. Sprak daar met niemand over
bang om als gek te worden bestempeld. Maar mijn getekende wereld was eerlijker.
Daar was minder ongelijkheid en maakte het niet uit hoe je eruitzag. Daar in die wereld leefde we samen met dieren
zonder ze te misbruiken voor onze consumptie. Er was harmonie.
Die wereld kleurde mijn bestaan.
Het was donker toen ik de zwaailichten zag, ik weer
stemmen hoorde maar nu ook stemmen van mensen die ik niet kende. Ik zag de
politie. Ik eindigde mijn experiment, ik
had eigenlijk wel willen volharden maar wou de mensen om me heen geen pijn
doen.
En dat is nog steeds zo.
En toch doe ik mensen pijn, misschien jullie wel, door de
woorden die ik uitspreek maar niet zo bedoel.
Ik vond de buitenwereld onderdrukkend, hoe ouder ik werd
hoe lastiger ik het vond, hoe ouder ik werd hoe meer ik vervreemde van mijn
eigen binnen wereld. Hoe groter de kloof werd, hoe meer ik me aanpaste aan dat
wat ervan mij verwacht werd.
Toen ik 40 werd heb ik getracht me als een 40 tiger te
gedragen en ben eens naar een mindfulness cursus gegaan. Daar zaten we dan
allemaal vrouwen van 40 + en één of twee mannen. Daar zat ik dan op mijn matje
en er werd een rondje gemaakt van waarom je zat. Ieder had zijn eigen problemen
en vertelde erover en zag de mindfulness als een weg tot bezinning en harmonie.
Toen ik aan de beurt was vertelde ik dat ik daar zat omdat ik iets moest doen wat
vrouwen van mijn leeftijd moesten doen, ik scheer mijn schaamhaar niet, epileer
mijn wenkbrauwen nieten en gebruik geen dag en/of nachtcrème waardoor mijn rimpels verdwijnen.
Maar ik dacht ik moet iets doen wat vrouwen van mijn leeftijd doen , daarom maar deze cursus.
Het werd oor verdoffend stil. En de docent vroeg mij te
gaan.
En daar stond ik met mijzelf. Zonder vangnet en zonder
trapeze. Met gebrek aan vertrouwen en de angst dat ik word buitengesloten, en dan
doet mijn gedrag dat, zodat dat wordt bevestigd.
We hebben medelijden met dat kwetsbare oude vrouwtje of
die hardwerkende boer ook al weten we dat als we niet komen tot een andere
balans miljoenen er onder gaan lijden. Dat zo’n beslissing voor die ene boer of
dat ene oude vrouwtje wrang is, pijn doet maar dat het geen keuze is. Maar dan
geven we geen thuis, dan ontkennen we betrokkenheid.
De maatschappij verandert, hij verandert voortdurend dat
is niet nieuw.
Maar angstvallig proberen we ons kleine wereldje in stand
te houden. Hoe verhit we ook kunnen discussiëren over de grote boze
buitenwereld. We worden pas boos als we iets niet kunnen kopen wat ons wel is
aangepraat. Als het onszelf raakt. Als we dat niet meer kunnen wat we graag
willen. Dan komt verandering of niet?????
Als je mocht kiezen
tussen de liefde van je leven die
twintig jaar eerder sterft of een leuke lieve vrouw waar je samen oud mee wordt,
wat kies je dan? Of een zoon die niet
wat beperkt is maar wel één en al liefde voor jou is of een knappe succesvolle
jongen die jou niet ziet staat , wat zou je dan kiezen?
Als je mocht kiezen
tussen een vrij slechte woning in een hele leuke straat, waar iedereen elkaar
kent en de warmte ervan af straalt of een perfect mooi huis maar wel met hekken
erom heen, waarvoor zou je kiezen????
Als je mocht kiezen
tussen een lichamelijk gebrek , of een geestelijk gebrek dat je bijvoorbeeld
bang bent voor alles wat onbekend is wat
zou je dan kiezen???
Ben je liever bang
in het donker of bang dat mensen alles van je weten???
Als je mocht kiezen
tussen geen herinneringen of geen toekomstverwachtingen?
Als je mocht kiezen
tussen één aardbei, helemaal perfect, ziet er perfect uit, ruikt perfect , ruikt
zoals je een aardbei in je dromen ruikt, sppig een explosie van smaak of zoveel
aardbeien als je maar wilt je hele leven lang maar nooit die ene aardbei????
Het is jouw leven,
jij mag kiezen.
En daar sta ik stil, ik kan niet meer bewegen omdat het
lijkt dat er vrijheid is dat ik kan kiezen maar dat kan ik niet. Door de
onderdrukkende buitenwereld raak ik vervreemd, verlies ik de macht over mijn
eigen handelen , misschien wel over mijn eigen lichaam.
Maar elke keer hervat ik mij zelf, sta ik op en kijk ik
naar mijn eigen bestaan.
Getekend door waar ik ben geboren, waar ik ben gegroeid,
wie ik heb ontmoet. Maar vooral wat ik heb gedaan. Naar de fouten die ik heb
gemaakt maar wel met een overtuiging dat ik wat ik heb gedaan. Dat ik vanuit overtuiging heb gestreden voor
vrijheid van vrouwen en meisjes dat we zeggenschap hebben over ons eigen lijf
Ginjaar VVd en de
ruiter CDA verzonnen een abortus wet wie doet ze dat eens na, gelul van hoge
heren compromis over mijn rug, zij blijven maar regeren maar we slaan nu
keihard terug, want denk niet dat wij dit pikken na jaren harde strijd, nooit
zullen wij ons schikken in een wet voor narigheid , geen politieke koehandel we
blijven in verzet, saboteer de abortuswet.
En zo volgde een
leven lang liederen, beelden en demonstraties
, zacht van toon maar wel volhardend
Ik ben verliefd en
de wereld mag het weten elke avond dans
ik close met haar er wordt achyter onze rug om gelachen en bestemmeld met
zielig enkel omdat we sterk zijn.
Jij weet het en je
lacht naar ons je weet dat je voor ons hebt gestreden in de tijd dat de mesnen
je nog meden als je vertelde dat je toch eigelijk meer om vrouwen gaf.
Ik zeg ik ben niet
lesbisch ik ben seksueel en misschien wel hetero ja weet ik veel verad ik jou
mezel mischien als ik met manne vrij maakt het echt iets uit een zij of een hij
Het kleurde mijn bestaan, het maakte me soms
eenzaam en ook vervreemd van de wereld om me heen. Het maakte me tot wie ik nu
ben.
Wie nu hier voor jullie staat
Met meer vragen en minder antwoorden .
Maar vol liefde
wanneer
alles diep van binnen pijn doet
en je alleen
tegenover je eigen beeld
ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels,
wanneer de dingen voor je schaduw wijken,
wanneer je woord dat van een ander lijkt
en je hartslag uit je lichaam vlucht…..
Wanneer je handen ver van je weg zijn,
en je de afdruk van je voeten niet herkent,
wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten
wanneer je niets meer waarneemt
dan dode buitenkanten;
en je alleen
tegenover je eigen beeld
ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels,
wanneer de dingen voor je schaduw wijken,
wanneer je woord dat van een ander lijkt
en je hartslag uit je lichaam vlucht…..
Wanneer je handen ver van je weg zijn,
en je de afdruk van je voeten niet herkent,
wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten
wanneer je niets meer waarneemt
dan dode buitenkanten;
ga dan
als de zalm
tegen de stroom in
met alle razernij
van je woede
Wanhoop niet
het water
zal de stenen breken.
als de zalm
tegen de stroom in
met alle razernij
van je woede
Wanhoop niet
het water
zal de stenen breken.
(gedicht
van Michele Najlis)
Hallo daar, als een nieuweling in crypto-valutahandel, verloor ik veel geld door alleen op de markt te navigeren. In mijn zoektocht naar een echte en vertrouwde handelaar, kwam ik Anderson Johnny tegen die me begeleidde en hielp om zoveel winst te maken tot een bedrag van $ 40.000. Ik deed mijn eerste investering met $ 1.000 en behaalde een ROI van $ 9.400 in minder dan 8 dagen. U kunt contact opnemen met deze deskundige handelaar via e-mail tdameritrade077@gmail.com of op WhatsApp +447883246472 en wees klaar om uw eigen getuigenis te delen
BeantwoordenVerwijderen