Hoe de kijk op de wereld, en hoe ik me daartoe verhoudt, blijft veranderen

            

    Vanochtend was ik bij de lezing van Felida, een organisatie die zich inzet voor dierenwelzijn, onderdeel van Vier Voeters (four paws) . VIER VOETERS is een  internationale dierenwelzijnsorganisatie voor dieren onder directe invloed van mensen.  De visie van Vier Voeters is een wereld waarin mensen dieren behandelen met respect, empathie en begrip. Naast FELIDA, in Nijeberkoop, het kleine dorp waar wij wonen, heeft VIER VOETERS nog diverse andere opvangcentra voor grote katachtigen, beren en orang-oetans over de hele wereld. 

Het luisteren naar hoe we omgaan met dieren en ze gebruiken voor eigen vermaak of behoefte zorgde weer voor een kantelmoment daarom deze blog. 

    Als kind was ik dol op dieren, graag ging ik naar dierentuinen en circussen en speelde dat na ik de tuin met mijn knuffels. Bij dieren voelde ik me veilig, bij mensen veel minder. De dieren hadden geen oordeel over hoe ik eruit zag maar beoordeelde mij op wat ik deed en wat zij daarbij voelde. En was ik verbaasd over de bizarre omgang met dieren, sommige knuffelde we en anderen aten we op. Als meisje van 9 jaar, die dagelijks langs een kalvermesterij fietste besloot ik te stoppen met het eten van dieren. Omdat ik het niet begreep. Waarom we deze dieren zo hielden in veel te kleine hokjes, om ze vervolgens op te eten. Terwijl we anderen dieren doodknuffelen. 

    Toch ging ik wel naar een dierentuin, een circus of het dolfinarium. Misschien wilde ik het niet weten, dat dit ook eigenlijk niet kon, omdat ik het zo leuk vond. Of wat vleeseters vaak zegen, omdat vlees zo lekker is. 

    Maar het gaat ook om je meer bewust te worden van hoe je je verhoudt en hoe we ons verhouden tot dieren en de natuur om ons heen. Steeds meer voel ik me een gast, die met respect om moet gaan met alles om haar heen. Van de wormen in de grond tot het adopteren van een kat uit een asiel of het eten van dierlijke eiwitten. 

     Even over dat laatste, het adopteren van een kat. Een zeer discutabel onderwerp gezien het bovenstaande. Nu: er  danste muizen over de tafel in onze oude boerderij, gezellig maar het werd wat veel. Ik wilde echt geen gif gebruiken en muizenvallen werkten vaak niet. Ze aten wel de pindakaas op maar kwamen niet vast te zitten.  Dus na lange dialoog met mezelf en anderen, naar het asiel. Daar zat Moes, al 2 jaar in een hokje, op de niet plaatsbare afdeling van het asiel. Ze kon niet met andere katten omgaan en niet met mensen. Ze was niet aaibaar. En daar kwam dat moment van bewustwording weer, wil ik een kat om gezellig mee op de bank te zitten en te kunnen aaien of wil ik dit dier een iets beter leven geven. Weer een dialoog met mezelf en mijn dochter die zich inzet voor dierenwelzijn. Moes mocht mee, de mensen van het asiel vroegen of ik haar zelf de bench in wilde lokken, want ze was niet te pakken. Gelukkig had ik ooit gezien hoe ze bij Felida grote katachtigen een kooi inlokte dus ik paste dezelfde techniek toe. We zijn ruim een halfjaar verder, ze is sociaal, durft niet naar buiten (dus geen gevaar voor de vogels) maar heeft wel invloed op het aantal muizen in onze keukenkastjes. Ze is niet aaibaar maar in haar gedrag zie ik een tevreden dier, geen stress meer, ze zoekt plekken op in huis waar ze zich prettig voelt en steeds vaker is dat bij ons op de bank. Is er bezoek dan verdwijnt ze. Met de hond, die we niet wilde hebben maar is achtergelaten, krijgt ze een steeds betere relatie. 

    Maar : Mogen we dieren hebben puur voor eigen gewin of omdat we ze lief/leuk vinden. Ze zo zonder oordeel zijn, ze afhankelijk van ons zijn dus ze ons een stuk zingeving geven. Omdat we van ze genieten, als een mooie compositie van Schubert? 

    Met het eten van dieren ben ik al 47 jaar gestopt, met het eten van dierlijke produceten als kaas, melk en eieren nu sinds een jaar ook. Waarom? Om de impact die het eten van dieren heeft,  op de wereld waarop we leven (de belasting van de aarde).  En natuurlijk het dierenwelzijn. Maar dat wel zijn, is een lastig ethisch discussiepunt. En daarover zouden we ik graag meer met elkaar over in gesprek willen gaan. 

    Moet nu iedereen over na een veganistisch menu nee. Maar we moeten ons wel bewust zijn wat we doen en waarom we het doen. De veeteelt behandeld dieren nou eenmaal niet als waardevolle of gelijke wezens. Die net als jij en ik een rijk gevoelsleven hebben. Er is  veel te weinig aandacht voor natuurlijke behoefte aan ruimte, natuurlijk gedrag  en geborgenheid. Natuurlijk zijn er 'diervriendelijkere' producten. Biologische producten. Volgens het CBS is dat in Nederland rond de 3 procent van de koeien, 2 procent van de kippen en 1,5 procent van de schapen en 0,6 procent van de varkens, die het keurmerk biologisch krijgen. Dat is nog steeds heel weinig. En 'wakker dier' komt met het spotje 'zuivel is niet zo zuiver als we denken'. De melkkoe is een dier wat gehouden wordt voor zoveel mogelijk productie. 

    Moeten we nog op de foto met een panter of leeuw. Nee, natuurlijk niet zeggen veel van ons. Of zwemmen met dolfijnen ? Of het houden van paarden of schapen? 

    Ik kijk mijn tuin in, daar ligt een texelaar, verstoten uit de kudde omdat ze een prematuur was, opgevangen door een jong meisje wat haar wou redden. Nu bij mij in de tuin samen met een oudmoeder schaap en ram die anders waren opgeruimd omdat ze geen economische waarde meer hadden. Ik geef ze hopelijk nog een diervriendelijk leven. Maar voer een innerlijke dialoog. De texelaar staat krom op haar poten, ze is ouder dan waarvoor ze gefokt is en ja ze belasten het milieu. Zou ik het weer doen, met de kennis van nu?

Dat weet ik oprecht niet, ik hou ontzettend veel van ze, van alle dieren maar wil dat niet meer voor eigen gewin, zingeving of plezier.