koude wind raast rond het huis

Siberische kou, ik zit in het oude voorhuis van de boerderij, kachel in het achterhuis net aangemaakt. Hond ligt in de mand en de mannen zijn even weg. Het is te koud om vrijwillig naar buiten te gaan. Zag dat ik net voor Kerst een laatste bericht heb gemaakt. En nu is het alweer maart, januari en februari zijn van die maanden die ineens voorbij zijn. In januari was opening #culturele hoofdstad LF2018 en hebben wij in ons voorhuis een verhaal verteld. Mooie mensen en mooie ontmoetingen en vooral erg leuk om te doen, want ik ben ervan overtuigd dat we meer moeten delen. We delen al wel erg veel op sociaal media maar het echte delen, bedoel ik dan ook. Gewoon mensen laten mee eten, spullen die je over hebt weggeven aan mensen die het beter kunnen gebruiken. 

Nu klinkt dit wel weer erg van de bewuste vrouw van 50+ die veel boekjes heeft gelezen en het probeert in de praktijk te brengen. 

En ook daar ben ik wat klaar mee.

Het no-nonense handboek over de overgang, een optimistisch boek over de overgang. Hoezo???? 

Heb net weer een bloeding doorstaan, het leek wel tsunami, kon niet gaan zitten want dan droop het bloed langs de stoelpoten naar beneden. Ook al had ik een menstruatiecup in en twee onderbroeken met maandverband, kon ik net één uur de deur uit. Daarna stroomde het weer allemaal over.

Erg hip trouwens de menstruatie cup, natuurlijk milieubewust en het bespaart kosten. 

Een cup kost tussen de 15 en 30 euro en gaat 5 tot 10 jaar mee. Als je per menstruatie een pakje tampons/maandverband gebruikt en  in mijn geval als grootgebruiker twee tot drie, ben je dus 12x € 9,00 = rond de € 108,00 euro per jaar kwijt. Maar goed dat even terzijde.

Ik had het over alles wat ik als 50+ vrouw bewust moet doen.

Weet je wat ik wel eens zou willen wat meer tijd. Gewoon tijd om eens lekker naar buiten te staren en niet te denken aan wat er allemaal nog moet gebeuren. En tuurlijk geniet ik van wat ik doe, bloemen in de vaas, huis opgeruimd, kachel brandt………maar toch gewoon een paar dagen helemaal niets ook geen mannen en mensen die weer iets van me willen. Ben 27 jaar moeder, heb prachtige kinderen maar nu na 27 jaar wil ik wat meer tijd. Eindelijk snap ik die vrouwen die op vakantie gaan om even tijd voor zichzelf te willen hebben. Heb ik nooit behoefte aan gehad, tijd voor mezelf was juist tijd met mijn kind of kinderen. Maar toch zo af en toe een middagje.

Morgen ga ik weer wandelen met mijn oudste zoon en wat geniet ik daarvan, met hond en zoon op pad. Veel praten,  lachen en alle onderwerpen passeren in die paar uur samen wandelen de revue. Samen buiten zijn en pijn krijgen in onze lijven omdat we denken dat we makkelijk 18 km lopen terwijl we tussendoor bijna nooit wandelen.

En ineens lijkt die ‘tijd voor mezelf’ weer helemaal niet belangrijk.

Kom ik ga een cake bakken voor als de mannen zo thuis komen want de wind giert nog steeds als een dolle rond het huis. En dan samen met een kopje koffie samen rond het houtvuur.