we moeten de leefomgeving van de bij verbeteren door meer bloemen


Afgelopen zaterdag was de opening van de expositie 'groot in verscheidenheid'.
De boerderij van galerie Friesgoed in Nijeberkoop  was goed gevuld met burgers, boeren en buitenlui tijdens het openingsinterview met Arendo Joustra, hoofdredacteur van Elsevier Weekblad tijdens de opening van de expositie ‘groot in verscheidenheid’.  

Als je de achternaam Joustra draagt kun je niet ontkennen iets met Friesland te hebben.  Zijn opa schreef het grote bijenboek en deze uitnodiging had hem uitgedaagd om zich te verdiepen in de bij , want Joustra staat erom bekend,  als hoofdredacteur van een opinieblad, graag feiten te willen verifiëren. In een omgeving van kunstenaars die links georiënteerd zijn was het wellicht een gewaagde keus om Joustra uit te nodigen. “Juist niet”, volgens Gerben But, mede eigenaar van Friesgoed, omdat je juist door naar elkaar te luisteren ook je eigen wijze van kijken weer kan nuanceren en verscherpen.  En daar is de kunst ook voor. De deelnemende kunstenaars, Harry Cock, Sigrid Hamelink, Ton Broekhuis en Janou, zijn alle vier mensen die zich verbonden hebben met sociaal geëngageerde onderwerpen. Geen kunst voor het oog maar kunst om te verontrusten of mensen aan te zetten tot denken.
Het openingsinterview was kritisch. Natuurlijk zien we een afname van insecten, maar Joustra benadrukte ook de andere kant. Het herstel van bijenvolken in Amsterdam: er vliegen 28 miljoen honingbijen rond, dat was jaren geleden anders. Dat komt vooral door de burgers die zich als nieuwe imkers inzetten voor de vliegende teddyberen. Joustra gaf aan dat de uitspraak van Einstein gebaseerd is op een fabel, niemand kent de bron dat Einstein ooit heeft gezegd dat, als de bij uitsterft de mens volgt na vier jaar. Dat we moeten nadenken over het behoud van biodiversiteit is een feit, we moeten vooral kijken naar de bestuivers van onze gewassen en naar natuur inclusieve landbouw. Maar we moeten aldus Joustra vooral onderscheid maken tussen honingbij en wildebij. Die laatste heeft het zwaar, dat begon al in de jaren ’80 , we moeten ons vooral richten  op zijn leefgebied, dus het zaaien van bloemen. Geen bijenhotels maar bloemen, bloemen, bloemen aldus Joustra.
Het werk van de kunstenaars geeft ook een eigen kijk op de bij en wat we daarvan kunnen leren. En dat is volgens Joustra ook iets wat kunst mag doen. Je kunt jezelf twee vragen stellen als je kijkt naar kunst: vind ik het lelijk of wil ik het stelen? En wellicht een derde vraag : zet het me aan tot verdieping in mijn denken?
De grote foto’s in de tuin van Broekhuis gaan een directe verbinding aan met de omgeving. Broekhuis is terug. Na zijn tentoonstelling  ‘Terzijde’ in Galerie Noorderlicht, als winnaar van de Hannie Mein Kunstprijs. Binnenkort is zijn werk te zien bij Open Stal in Oldeberkoop.
Ook het poëtische werk van Hammelink is deze zomer te zien bij Open Stal in het Molenbosch,  maar eerst kunt u zich verliezen in haar bijeninstallatie bij Friesgoed en in haar eigen open atelier in Wolvega in april/mei.  Haar verbondenheid met wat erom haar heen gebeurt is voelbaar.
Harry Cock als Assenaar,  de enige van buiten Friesland , maar we moeten juist voor de bij zorgen voor verbindingszone, dus doen we dat ook met de kunst. Hij maakt journalistieke foto's voor de Volkskrant en is al jaren verbonden aan de tijdschrift Noorderbreedte en in het verleden aan het kwartaalblad van Stichting Het Drentse Landschap. Zijn specialiteit is architectuur, landschap, portretten en documentaire foto's. Zijn werk was de afgelopen jaren te zien op veel exposities in het Noorden, waaronder de internationale fotomanifestatie Noorderlicht. In 2018  won hij de grote Culturele prijs van Drenthe. 
 Janou, neemt te weinig tijd voor haar verdieping en is vooral nog aan het onderzoeken, maar ze komt nog wel met een ultiem werk, want haar zoektocht is interessant te noemen, maar nu nog wat te realistisch.  Haar kunstdoosjes zijn een eerste stap in die richting.






Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

elk afscheid is de geboorte van een nieuwe herinnering

wat een aandacht wordt er verlegen van

het is weer bijna 4 mei