blij worden van de kleine dingen van het bestaan

Afgelopen vrijdag heb ik me volledig laten natregenen op de Publieksdag van Gemeente Ooststellingwerf. Bas, muzikant en theatermaker , Petra (mede-eigenaar zorgboerderij ) en ik stonden daar in kader van het project 'eentje extra'. Over hoe we een theatervoorstelling willen gaan maken met mensen die een extra chromosoom hebben. Een stuk op maatgemaakt, met als uitgangspunt  de spelers, juist deze spelers laten ervaren dat ze iets kunnen doen waar ze echt goed in zijn, waarin ze uitblinken en waardoor ze zich gewaardeerd voelen. Niet alleen bij het instuderen van teksten en beweging wordt hiermee rekening gehouden, maar vooral ook bij het schrijven arrangeren van de teksten en nummers. Binnen dit theaterproject willen op locatie gaan werken en met thema en gedachten van de mensen zelf, wellicht gekoppeld aan een bestaand verhaal maar wel in hedendaags perspectief. Door op locatie te gaan spelen willen we het bewust zijn bij de spelers vanuit beleving stimuleren maar ook het publiek met andere ogen laten kijken naar eigen omgeving. Aandacht voor elkaar en voor de omgeving.
Om dit verhaal te vertellen stonden we daar vrijdagmiddag, met een bellenblaasmachine en vrolijke muziekjes; met joekaelille en een kazoo.

Op een middag waarin er helemaal geen aandacht en interesse was  in elkaar, mensen stonden daar voor zichzelf, voor hun project.
Maar hoe kan ik nu met mijn project iets vinden van een aanvraag van de Voedselbank? Is het niet te zot voor woorden dat we een voedselbank nodig hebben in Ooststellingwerf omdat we nog steeds mensen hebben die rond de armoedegrens leven. En hoe kan ik nu verkondigen dat mijn project beter is dan een aanvraag van de voedselbank of het investeren in duurzaamheid of leefbaarheid.
Hoe langer de middag duurde hoe meer ik me afvroeg wat ik daar deed. Hoe meer ik verscheurd raakten in ethische dillema's. Het wordt steeds  ingewikkelder, de geestelijke bakens van vroeger aan gezag, kennis  en macht verliezen. 
Ik mag meestemmen als burger over zaken waar ik geen verstand van heb. 
Ik mag afwegingen maken over zaken die ik niet tegen elkaar kan afwegen. En het resultaat is dat ik verscheurd ben, nergens meer in geloof, me terugtrek op mijn eigen eilandje en probeer te overleven.
En toen kwam ik thuis, best moe na ruim 5 uur op mijn voeten te hebben gestaan en zag ik daar een klein verregend vogeltje rondhuppen.  Ik vergat alle dilemma’s en stond vol bewondering te kijken naar het kleine diertje wat ik nog nooit had gezien. Ik probeerde foto’s te maken maar hij hipte weg. Direct naar binnen en zoeken in een vogelboekje. Maar hij leek op elk plaatje, had iets van de één maar ook wel weer wat van de ander.  Maar het werd mijn ‘keep’vogel. Zoals uit de serie keepvogel van de VPRO van jaren geleden. (keep vogell )
Als Keepvogel een idee heeft, gaat-ie er 150 procent voor. Iets wat ik ook altijd graag doe. Volgens Keepvogel kan iedereen kan uitvinder worden. Zo moeilijk is dat niet. Je moet gewoon iets bedenken waar nog nooit eerder iemand aan gedacht heeft. Keepvogel is een uitvinding van Wouter van Reek. Fantastische filmpjes waar ik met mijn kinderen graag naar keek.
Ik keek er graag naar omdat het iets van hoop gaf, dat het bevestigde dat alles uniek is, dat iedereen er mag zijn en dat we elkaar ruimte en respect moeten geven. We hoeven niet te kiezen, we zouden niet moeten kiezen. We zouden gewoon moeten kunnen zijn!

Dank je wel ‘keep’vogel 
deze vreemde vogel staat bij FriesGoed en is gemaakt door Hanz Daniel 

Reacties

Populaire posts van deze blog

elk afscheid is de geboorte van een nieuwe herinnering

wat een aandacht wordt er verlegen van

het is weer bijna 4 mei