blij worden van de kleine dingen van het bestaan
Afgelopen
vrijdag heb ik me volledig laten natregenen op de Publieksdag van Gemeente
Ooststellingwerf. Bas, muzikant en theatermaker , Petra (mede-eigenaar
zorgboerderij ) en ik stonden daar in kader van het project 'eentje extra'. Over
hoe we een theatervoorstelling willen gaan maken met mensen die een extra
chromosoom hebben. Een stuk op maatgemaakt, met als uitgangspunt de spelers, juist deze spelers laten ervaren
dat ze iets kunnen doen waar ze echt goed in zijn, waarin ze uitblinken en
waardoor ze zich gewaardeerd voelen. Niet alleen bij het instuderen van teksten
en beweging wordt hiermee rekening gehouden, maar vooral ook bij het schrijven
arrangeren van de teksten en nummers. Binnen dit theaterproject willen op
locatie gaan werken en met thema en gedachten van de mensen zelf, wellicht
gekoppeld aan een bestaand verhaal maar wel in hedendaags perspectief. Door op
locatie te gaan spelen willen we het bewust zijn bij de spelers vanuit beleving
stimuleren maar ook het publiek met andere ogen laten kijken naar eigen
omgeving. Aandacht voor elkaar en voor
de omgeving.
Om
dit verhaal te vertellen stonden we daar vrijdagmiddag, met een
bellenblaasmachine en vrolijke muziekjes; met joekaelille en een kazoo.
Op
een middag waarin er helemaal geen aandacht en interesse was in elkaar, mensen stonden daar voor zichzelf,
voor hun project.
Maar
hoe kan ik nu met mijn project iets vinden van een aanvraag van de Voedselbank?
Is het niet te zot voor woorden dat we een voedselbank nodig hebben in
Ooststellingwerf omdat we nog steeds mensen hebben die rond de armoedegrens
leven. En hoe kan ik nu verkondigen dat mijn project beter is dan een aanvraag
van de voedselbank of het investeren in duurzaamheid of leefbaarheid.
Hoe
langer de middag duurde hoe meer ik me afvroeg wat ik daar deed. Hoe meer ik verscheurd
raakten in ethische dillema's. Het wordt steeds
ingewikkelder, de geestelijke bakens van vroeger aan gezag, kennis en macht verliezen.
Ik mag meestemmen als
burger over zaken waar ik geen verstand van heb.
Ik mag afwegingen maken over
zaken die ik niet tegen elkaar kan afwegen. En het resultaat is dat ik
verscheurd ben, nergens meer in geloof, me terugtrek op mijn eigen eilandje en
probeer te overleven.
En
toen kwam ik thuis, best moe na ruim 5 uur op mijn voeten te hebben gestaan en
zag ik daar een klein verregend vogeltje rondhuppen. Ik vergat alle dilemma’s en stond vol
bewondering te kijken naar het kleine diertje wat ik nog nooit had gezien. Ik
probeerde foto’s te maken maar hij hipte weg. Direct naar binnen en zoeken in
een vogelboekje. Maar hij leek op elk plaatje, had iets van de één maar ook
wel weer wat van de ander. Maar het werd
mijn ‘keep’vogel. Zoals uit de serie keepvogel van de VPRO van jaren geleden. (keep vogell )
Als
Keepvogel een idee heeft, gaat-ie er 150 procent voor. Iets wat ik ook altijd
graag doe. Volgens Keepvogel kan iedereen kan uitvinder worden. Zo moeilijk is
dat niet. Je moet gewoon iets bedenken waar nog nooit eerder iemand aan gedacht
heeft. Keepvogel is een uitvinding van Wouter van Reek. Fantastische filmpjes
waar ik met mijn kinderen graag naar keek.
Ik
keek er graag naar omdat het iets van hoop gaf, dat het bevestigde dat alles uniek
is, dat iedereen er mag zijn en dat we elkaar ruimte en respect moeten geven.
We hoeven niet te kiezen, we zouden niet moeten kiezen. We zouden gewoon moeten
kunnen zijn!
Dank
je wel ‘keep’vogel
deze vreemde vogel staat bij FriesGoed en is gemaakt door Hanz Daniel
Reacties
Een reactie posten